مهندس محمدرضا جمشیدی صنعت قند یکی از قدیمی‌ترین و با اصالت‌ترین صنایع کشور به‌شمار می‌رود که غیر از مصرف مستقیم، پایه تولید چند صنعت جانبی دیگر است که برای کشور بسیار ارزآور هم هست. اما همین صنعت هم در سیاستگزاری تولید و هم در نرخ‌گذاری سایه دولت را بالای سرخود می‌بیند و شاید هم همین […]
مهندس محمدرضا جمشیدی
صنعت قند یکی از قدیمی‌ترین و با اصالت‌ترین صنایع کشور به‌شمار می‌رود که غیر از مصرف مستقیم، پایه تولید چند صنعت جانبی دیگر است که برای کشور بسیار ارزآور هم هست.
اما همین صنعت هم در سیاستگزاری تولید و هم در نرخ‌گذاری سایه دولت را بالای سرخود می‌بیند و شاید هم همین سایه پررنگ مانع خودنمایی بیشتر و جهش این صنعت شده باشد.
در حالی‌که بر اساس آمار منتشر شده میزان نیاز کشور به قند
و شکر حدود 2 تا 2.2 میلیون تن برآورد شده، با توجه به ظرفیت‌های موجود در بخش چغندر ظرفیت تولید 3/1 میلیون تن قندو شکر و درصورت تأمین نیشکر توان تولید یک میلیون تن قند و شکر وجود دارد.
یعنی به‌عبارتی درصورت سیاستگزاری مناسب و تأمین چغندر و نیشکر، صنعت قند ظرفیت خودکفایی کشور در این بخش را داراست، اما متأسفانه به‌دلیل نبود استراتژی و سیاست مناسب دولت در قبال این صنعت، هیچ‌گاه برنامه مدونی برای رشد و تعالی وجود نداشته و با تغییر مدیران و تصمیم‌های سلیقه‌ای همواره فعالان صنعت قند و شکر با دست‌اندازهای بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند.
پرواضح است که با تدوین استراتژی مناسب تولید، تعیین تعرفه مناسب با توجه به نرخ‌های مصوب خرید تضمینی چغندر، در کنار تورم‌های سالانه می‌تواند کلید راهگشای رشد و تعالی استفاده از ظرفیت‌های ایجاد شده قدیمی‌ترین صنعت کشور باشد. از سوی دیگر به نظر می‌رسد در زمینه سیاستگزاری‌های تعرفه‌ای واردات و قیمت‌گذاری هم باید تجدیدنظرهای اصولی صورت پذیرد تا تولیدکنندگان صنعت قند کشور در حالی‌که ناگزیرند تا مواد اولیه موردنیاز خود را با نرخ‌هایی که از سوی دولت تعیین می‌شود ابتیاع کنند، اما در بازار رقابت با محصولات رقبای خارجی که با استفاده از مجموعه عوامل حمایتی برای کاهش قیمت تمام شده مواجه‌اند، لااقل مجالی برای عرض اندام بیابند.
به نظر می‌رسد کلید رشد و تعالی صنعت قندکشور بیرون آمدن از زیر سایه سنگین سیاستگزاری‌های دولتی باشد، چرا که همه پیش‌نیازهای رشد و تعالی این صنعت امروز مهیاست.
- نویسنده : محمدرضا جمشیدی
