مهندس محمدرضا جمشیدی
جایگاه کشاورزی و صنایع غذایی در روزنامه‌ها مدیون جسارت این بزرگمرد است.
بامداد 5 شنبه پنجم بهمن 1402، مقارن با پرکشیدن روزنامه‌نگاری از کره خاکی بود که روزنامه‌نگاری امروز کشور بسیار مدیون جسارت، نوآوری و تفکر اوست.
ایرج جمشیدی یا همان «آقای خاص» روزنامه‌نگاری، از اواسط دهه 70 بی‌شک فصل نوینی را درعرصه روزنامه‌نگاری کشور گشود که ثمرات آن، هم در عرصه رسانه و هم در اقتصاد ماندگار خواهد بود و خبرنگاران و روزنامه‌نگاران اقتصادی تا سال‌های سال خود را وامدار این فرد کاریزماتیک و خلاق رسانه‌ای می‌دانند. او ابتدا سرویس اقتصادی روزنامه‌ها را از یک صفحه کم اهمیت تبدیل به یک روزنامه کرد و با راه‌اندازی نخستین روزنامه اقتصادی به‌نام «اخبار اقتصاد» که از دل سرویس و صفحه اقتصادی این روزنامه برآمده بود، اقتصاد صاحب یک روزنامه شد و چندی بعد که روزنامه «ابرار اقتصادی» را راه‌اندازی کرد، با ایجاد صفحات تخصصی نظیر صنعت و معدن، کشاورزی و صنایع غذایی، بانک و بیمه، آی‌تی، بورس، نفت و انرژی و… عملاً به تخصصی‌ترین شکل ممکن به پوشش اخبار اقتصاد و انتشار یادداشت‌ها و تحلیل‌های تخصصی پرداخت.
صفحات و سرویس‌هایی که پیش از آن هیچ رسانه دیگری چنین بخش‌هایی را در سرویس‌های اقتصادی‌شان نداشتند.
از سوی دیگر ادبیات نوشتاری روزنامه «ابرار اقتصادی» که اینجانب از سال 1377 افتخار همکاری و پیوستن به این گروه استثنایی رسانه‌ای را داشتم، کاملاً متفاوت از آنچیزی بود که تا پیش از آن سراغ داشتیم.
او به همه دبیران سرویس توجه به بخش خصوصی را گوشزد می‌کرد و نقش این بخش در اقتصاد را بسیار پررنگ می‌دانست.
به همه دبیران و خبرنگاران توصیه می‌کرد، بدون واهمه و بدون دریافت هزینه حتی در روتیتر اخبار و مصاحبه‌ها، نام و سمت مدیران بخش خصوصی را برجسته کنند، رویه‌ای که کاملاً منحصر به فرد ایرج جمشیدی بود و این رویکرد او به بخش خصوصی بدون تمنای مالی به سرعت «ابرار اقتصادی» را در سال 1380 تبدیل به یکی از پرتیراژترین و پردرآمدترین روزنامه‌های کشور کرد، اگرچه به‌واسطه تفکیک نشدن مرز رپرتاژ و خبر مورد انتقاد برخی اساتید روزنامه‌نگاری نیز قرار داشت.
طبیعی بود که کاریزمای «آقای خاص» مطبوعات را حسودان و کج‌اندیشان برنتابند و با گل‌آلود کردن رابطه او و مدیر مسؤول این روزنامه در همان سال پر موفقیت، انتشار «ابرار اقتصادی» با مدیریت ایرج جمشیدی متوقف شد و البته با خلاقیت او انتشار روزنامه حتی یک روز متوقف نشد و با اسامی متعدد تا جایی ادامه یافت که امتیاز «روزنامه آسیا» به صاحب امتیازی همسرش صادر شد.
«آسیا» همانطور که پیش‌بینی میشد با همان تیم «اخبار اقتصاد» و «ابرار اقتصادی» و با همان سبک، پرقدرت‌تر منتشر شد و حتی در مقاطعی شانه به شانه روزنامه همشهری در سرچهارراه‌ها و در دستان روزنامه‌فروشان سائید.
روزنامه 32 صفحه‌ای تمام رنگی که در روزهایی از هفته 48 صفحه‌ای میشد، پر از مطلب، یادداشت، تحلیل و اخبار خواندنی و البته مملو از آگهی های تبلیغاتی هم بود.
در حقیقت تفکر «آقای خاص» روزنامه‌نگاری و اعتماد به بخش خصوصی کار خود را کرد تا روزنامه «آسیا» دارای قدرت و جایگاه خاصی در حد فاصل سال‌های 1380 تا 1382 شود.
متأسفانه روزنامه در آن سال توقیف شد و ایرج جمشیدی این‌بار هم تسلیم نشد و «روزنامه آسیا» پس از 16 ماه در پاییز سال 1383 انتشار خود را در دولت اصلاحات از سر گرفت، اما به‌واسطه انتشار عکس و خبری درباره خالق مجله خیاطی بوردا مجدداً توقیف شد.
این همه ناملایمتی باعث نشد تا عشق او به روزنامه‌نگاری فروکش کند و پس از رفع توقیف بار دیگر مبادرت به انتشار روزنامه «آسیا» کرد.
منتها وقتی در دوره جدید، فضا را مناسب ندید، خلاقیتی دیگر متجلی شد تا مؤسس نخستین روزنامه اقتصادی کشور، نخستین رادیو و تلویزیون بخش خصوصی کشور را با عنوان «تلوبیون آسیا» راه‌اندازی کند تا با نمایش گوشه‌ای دیگر از نبوغ و عشق ذاتی خود، این برنامه جهانی و پرمخاطب شود.
برنامه‌ای که کماکان و البته بدون حضور «آقای خاص» ادامه دارد.
راه‌اندازی نخستین صفحه روزانه کشاورزی و صنایع غذایی مطبوعات
به‌خوبی به یاد دارم اوایل سال 1380 که به‌عنوان خبرنگار حوزه کشاورزی در روزنامه «ابرار اقتصادی» مشغول فعالیت بودم، به فکر ایجاد صفحه روزانه کشاورزی و صنایع غذایی افتادم تا این بخش مهم اقتصاد در روزنامه‌ها صاحب جایگاهی ویژه شود.
پیشنهادم را ابتدا با پدرم اسماعیل جمشیدی مدیر تحریریه «ابرار اقتصادی» که یدطولائی در عرصه روزنامه‌نگاری و نویسندگی داشت، مطرح کردم که با استقبال و تشویقش همراه شد.
موضوع را با ایرج جمشیدی در میان گذاشت و پس از اطلاع از موضوع، او مرا فرا خواند و از اهداف و سیاست‌هایم برای انتشار این صفحه توضیح خواست.
پس از شنیدن صحبت‌هایم پرسید فکر می‌کنی اصلاً بخش کشاورزی هر روز به اندازه یک صفحه مطلب دارد که بتوانی منتشر کنی؟ و…
به هرحال ابتدا زیر بار نرفت و به من گفت: «برای انتشار یک صفحه روزانه نیاز به آرشیوی غنی است (که واقعاً در سال 1380 آرشیو غنی خبری هم وجود نداشت) دو هفته فرصت داری تا آرشیو موضوعی از کشاورزی درست کنی تا بعد نظرم را بدهم.»
دو هفته بی‌وقفه تلاش کردم و از آنجایی‌که خودش هم دستی بر آتش این بخش داشت، کاملاً مشخص بود که فکرش مشغول شده است.
رأس دو هفته به تحریریه آمد و سراغ آرشیو را گرفت.
پس از رویت پوشه‌هایی که به‌صورت موضوعی و با امکانات آن مقطع درست شده بود، با لبخندی رضایتمندانه رو به من کرد و گفت: 5 شنبه همین هفته می‌توانی نخستین صفحه را به‌صورت هفتگی منتشر کنی، با جدیت و عزمی راسخ قبول کردم.
ابتدا در پوست خود نمی‌گنجدیم، اما همین که از تحریریه رفت، نگران آبروی خود، پدر و عمویم شدم که مبادا کار آنچیزی نشود که انتظار می‌رود.
5 شنبه 24 خرداد 1380 نخستین صفحه روزنامه‌ای کشاورزی و صنایع غذایی در صفحه 11 «ابرار اقتصادی» منتشر شد.
شنبه صبح با کاریزمای خاص خودش رو به من کرد و با نگاه تحسین‌آمیزش گفت: «صفحه خوبی شد، اگر 5 شنبه این هفته هم با کیفیت فعلی منتشر شود، از شنبه بعدی روزانه می‌شود.»
خوشبختانه این اتفاق افتاد و از شنبه 2 تیرماه 1380 صفحه روزانه کشاورزی و صنایع غذایی متولد شد و جایگاهش هم از صفحه 11 به صفحه 4 روزنامه ارتقا یافت و بعدها این تفکر به روزنامه‌های اقتصادی دیگر هم منتقل شد و 5 روزنامه صاحب این صفحه شدند.
در حقیقت جسارت و اعتماد او به جوانان و روحیه خلاقانه‌اش به همه ارکان روزنامه تزریق میشد و پربیراه نیست که استاد زنده‌یاد ایرج جمشیدی تبدیل به چهره‌ای ماندگار در عرصه مطبوعات کشور شده است.
سبک منحصر به فرد او باعث شد تا نسلی از روزنامه‌نگاران دهه 70 و 80 را در تحریریه روزنامه آسیا گردهم آورد که بعدها همه آنها در حوزه خود نامدار شدند.
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
گروه رسانه‌ای «اقتصاد سبز» ضایعه درگذشت زنده یاد ایرج جمشیدی را به جامعه رسانه‌ای کشور تسلیت می‌گوید.
اقتصادسبز آنلاین / اقتصاد سبز آنلاین / اقتصادسبز / اقتصاد سبز / صنایع غذایی / صنعت غذا / کشاورزی / پایگاه خبری صنعت غذا
- نویسنده : محمدرضا جمشیدی
