زهرا مازندرانی

سرویس بین‌الملل: اصل اتکایی در بیمه به معنای توزیع جهانی ریسک است. زمانی‌که مجموع ریسک‌ها بیشتر از ظرفیت موجود باشد، بیمه اتکایی به شرکت بیمه برای حفظ تعادل مالی، سرویس‌دهی بهتر به مشتریان و پرداخت خسارات سنگین کمک می‌کند. بیمه اتکایی که به‌عنوان بیمه برای شرکت‌های بیمه شناخته می‌شود، قراردادی بین یک بیمه‌گر اتکایی و یک بیمه‌گر است. در این قرارداد شرکت بیمه به واگذاری بخشی از ریسک بیمه خود به شرکت بیمه اتکایی است. سپس شرکت بیمه اتکایی تمام یا بخشی از یک یا چند بیمه نامه صادر شده توسط طرف واگذارکننده را بر‌عهده می‌گیرد.
بیمه اتکایی یا بیمه برای بیمه گذاران، ریسک را به شرکت دیگری منتقل می‌کند تا احتمال پرداخت‌های بزرگ برای خسارت را کاهش دهد
و همچنین به بیمه گران این امکان را می‌دهد که با بازپرداخت تمام یا بخشی از مبلغ پرداختی، توانایی پرداخت بدهی خود را حفظ کنند.
انواع بیمه اتکایی شامل اختیاری، اجباری یا قراردادی ، اتکایی نسبی و غیر نسبی است.

بیمه اتکایی چیست و چه می‌کند؟
همان‌طور که از نامش پیداست، بیمه اتکایی به تکیه کردن شرکت‌های بیمه به شرکت و نهادی دیگر اشاره می‌کند. تا بخشی از ریسک کاری خود را به بیمه‌گرهای دیگر منتقل کند. بیمه اتکایی به بیمه گران این امکان را می‌دهد که با بازپرداخت برخی یا همه مبالغ پرداخت شده به مدعیان، توانایی پرداخت بدهی خود را حفظ کنند. بیمه اتکایی بدهی خالص در قبال ریسک‌های فردی و حفاظت از بلایا را در برابر زیان‌های بزرگ یا چندگانه کاهش می‌دهد. منظور از بیمه واگذارنده همان شرکت بیمه‌ی اولیه‌ست که تصمیم می‌گیرد بخشی از ریسک بیمه ‌نامه‌‌هایش را به شرکت دیگری واگذار کند و با آن شرکت وارد قرارداد اتکایی شود، بیمه پذیرنده یا همان بیمه اتکایی، شرکتی‌ست که قبول می‌کند بخشی از ریسک یک شرکت بیمه‌ای دیگر را بپذیرد. البته بابت پذیرش ریسک، حق‌بیمه‌ی مشخصی را از شرکت اول دریافت خواهد کرد.حالا فرض کنید که بیمه‌ی پذیرنده یا همان بیمه‌گر اتکایی تصمیم بگیرد بخشی از ریسکی را که از بیمه‌گر اول قبول کرده است، به بیمه‌گر دیگری منتقل کند. به این‌ترتیب بیمه‌گر سوم، بیمه‌گر اتکایی مجدد نام دارد.

مزایای بیمه اتکایی
با پوشش بیمه‌گر در برابر بدهی‌های انباشته، بیمه اتکایی با افزایش تحمل بار مالی در هنگام وقوع رویدادهای غیرمعمول، امنیت بیشتری را برای حقوق صاحبان سهام و پرداخت بدهی به بیمه‌گر می‌دهد. بیمه‌گذاران ملزم به حفظ ذخایر کافی برای پرداخت کلیه خسارت‌های احتمالی ناشی از بیمه نامه‌های صادر شده هستند. از طریق بیمه اتکایی بیمه گذاران ممکن است بیمه نامه‌هایی را پوشش دهند که مقدار یا حجم بیشتری از ریسک را بدون افزایش بیش از حد هزینه‌های اداری برای پوشش حاشیه پرداخت بدهی خود، پوشش دهند. علاوه بر این، بیمه اتکایی دارایی‌های نقدی قابل توجهی را در‌صورت بروز خسارت‌های استثنایی در اختیار بیمه‌گذاران قرار می‌دهد. پوشش اختیاری از بیمه گذار برای یک فرد یا یک ریسک یا قرارداد خاص محافظت می‌کند. اگر چندین ریسک یا قرارداد نیاز به بیمه اتکایی داشته باشند، به طور جداگانه مورد مذاکره مجدد قرار می‌گیرند. بیمه‌گر اتکایی کلیه حقوق را برای قبول یا رد پیشنهاد بیمه اتکایی اختیاری دارد.
«انجمن ملی کمیسیون‌های بیمه» یک معاهده بیمه اتکایی برای یک دوره معین است (نه بر اساس ریسک یا قرارداد) که بیمه‌گر اتکایی تمام یا بخشی از خطراتی را که ممکن است بیمه‌گر متحمل شود را پوشش می‌دهد.

چرا شرکت‌های بیمه باید بیمه اتکایی داشته باشند؟
چندین دلیل متداول که بیمه گذاران بیمه اتکایی را دریافت می‌کنند عبارتند از: گسترش ظرفیت شرکت بیمه، تثبیت نتایج پذیره نویسی آن، تامین مالی، به دست آوردن حفاظت از بلایا گسترش ریسک بیمه‌گر، و کسب تخصص.

چند نوع بیمه اتکایی وجود دارد؟
دو نوع اصلی بیمه اتکایی« بیمه اختیاری» و «اجباری» است.
«بیمه اتکایی اختیاری »را می‌توانیم قدیمی‌ترین شکل از بیمه اتکایی عنوان کنیم که همچنان در بسیاری از رشته‌های بیمه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد از آن‌جایی که بیمه اتکایی اختیاری به انتخاب و دلخواه خود بیمه‌گر صورت می‌گیرد و الزام قانونی برای آن وجود ندارد؛ بیمه‌گر باید اطلاعات دقیق و کاملی را درباره‌ی ریسک پیشنهادی تهیه کند و با شرکت‌های بیمه اتکایی وارد مذاکره شود و موافقت‌شان را برای پذیرش ریسک، جلب کند.
همان‌طور که از نامش می‌توانیم حدس بزنیم تمام شرکت‌های بیمه‌ی ایرانی موظف‌اند تا درصد مشخصی از ریسک انواع بیمه‌نامه‌هایشان را به بیمه‌گر اتکایی واگذار کنند. به این‌ترتیب، هرکدام از شرکت‌های بیمه مدیریت قسمتی از ریسک بیمه‌گذاران‌شان را به شرکت دیگری انتقال می‌دهند که در حال حاضر، بیمه مرکزی به‌عنوان نهاد بیمه‌گر اتکایی اجباری شناخته می‌شود. یعنی آن سهم اجباری از واگذاری ریسک باید به بیمه مرکزی انتقال داده شود.
در قراردادهاى اتکایى، مبلغ بیمه ‌شده، حق بیمه و خسارت به نسبت درصدى که از قبل مشخص‌ شده بین بیمه ‌گر واگذارنده و بیمه ‌گر اتکایى تقسیم مى‌شود. در قرارداد اتکایی غیرنسبی یا مازاد خسارت بیمه اتکایی مسئولیت بیمه‌گر واگذارنده و بیمه‌گر اتکایى بر اساس خسارت تعیین مى‌شود؛ و این مشخصه اصلی قراردادهاى مازاد خسارت است. برخلاف قراردادهاى نسبى که تعهدات طرفین بر اساس سرمایه استوار است، حق بیمه‌ اى که بیمه‌گر اتکایى براى اجرای تعهدات خود دریافت مى‌کند درصدى از مجموع حق بیمه‌هاى پرتفوى (مجموع سهام) واگذارنده در رشته خاص یا مجموعه فعالیت‌هاى او است، در صورتى‌ که در قراردادهاى اتکایى نسبى میزان حق بیمه سهم بیمه‌گر اتکایى با توجه به سرمایه بیمه ‌شده تعیین مى‌گردد.
بیمه اتکایی که اغلب به آن «بیمه برای شرکت‌های بیمه» می‌گویند، از قراردادی بین یک بیمه‌گر اتکایی و یک بیمه گر حاصل می‌شود. در آن شرکت بیمه معروف به طرف واگذارنده یا واگذارنده بخشی از ریسک بیمه شده خود را به شرکت بیمه اتکایی منتقل می‌کند. در نتیجه شرکت بیمه اتکایی بخشی یا تمام بیمه نامه‌های صادر شده توسط طرف واگذارنده را بر‌عهده می‌گیرد. داشتن بیمه اتکایی ریسک را به شرکت دیگری منتقل می‌کند تا احتمال قرار گرفتن در معرض پرداخت‌های بزرگ برای یک یا چند خسارت را کاهش دهد.

اقتصادسبز آنلاین / اقتصاد سبز آنلاین / اقتصادسبز / اقتصاد سبز / صنایع غذایی / صنعت غذا / کشاورزی / پایگاه خبری صنعت غذا