اقتصادسبز آنلاین: «کرونا نشان دهنده این موضوع بود که صنایع ما قوی و حرفهای هستند و با تمام کارشکنیها و بیاحترامیها نیاز جامعه را تأمین کردند و نگذاشتند جامعه نیازمند شود و هرکس در حوزه خود بهخوبی فعالیت کرد.» آنچه خواندید بخشهایی از صحبتهای «نعمتالله بابایی» رییس هیأت مدیره شرکت صنایع غذایی«نامی نیک نهاد» (سه نان) در گفتوگو با «اقتصاد سبز» است، مشروح این گفتوگو را در ادامه میخوانید.
اوضاع تولید نانهای صنعتی در سال 99 چگونه است؟
«کرونا» اولین و آخرین تهدید برای جوامع نیست و ما زمانی میتوانیم موفق عمل کنیم که در مقابل این تهدیدات هم بتوانیم بایستیم و کار را صحیح پیش ببریم؛ یکی از مشکلات اصلی در کشور که ضربات شدیدتری به ما وارد کرد، تورم و بی ارزشی پول ملی بود، در این شرایط افراد هرچه تلاش هم کنند عقبگرد خواهند داشت، در حقیقت بواسطه این مشکلات امسال سال خوبی برای صنایع نبوده و نیست، البته بیشترین مشکل را خودمان برای خودمان ایجاد کردهایم و این موضوع نه خداپسندانه و نه مورد پسند مردم است، اگر فردی در زمینه مدیریت قابل و موثر نیست اینکه اصرار به حفظ سمت خود داشته باشد، قابل قبول نیست. زمانیکه کار را ملی نمیبینیم و تنها به فکر منافع شخصی هستیم، مشخص است نتیجه بهتر از شرایط فعلی نمیشود و هر تهدیدی برای ما مشکلساز است اینها همه ناشی از عدم مدیریت است متأسفانه امروز همه بهدنبال ایراد گیری از هم هستیم و کسی دلسوز نیست.
در تمام دنیا بهواسطه کرونا مشکل کمبود نیازهای جامعه بوجود آمد اما در ایران کمتر شاهد این قضیه بودیم چرا که معدود کارخانههایی که فعالیت داشتند با دست و پای بسته تلاش کردند که این اتفاق نیفتد، آیا این حرکت قابل تقدیر نیست؟! و نباید سعی در هموار کردن مسیر برای آنها داشته باشید و به این تلاش احترام بگذارید! احترام یعنی باور داشتن، آیا اداره صنعت و یا گمرک این احترام را میگذارند! خیر، چرا که از دید آنها ما دشمن هستیم نه تولید کننده، با دشمن همچنین رفتاری نمیکنند که با ما میکنند، به ما احترام نمیگذارند و این دور از انصاف است. کرونا نشان دهنده این موضوع بود که صنایع ما قوی و حرفهای هستند و با تمام کارشکنیها و بیاحترامیها نیاز جامعه را تأمین کردند و نگذاشتند جامعه نیازمند شود و هر کس در حوزه خود فعالیت کرد. در نهایت هرکس نان عمل خود را میخورد، چرا باید عمل شما بهگونهای باشد که 75 درصد از ارزش پول ما پایین بیاید و هر روز هم دلهره داشته باشیم، این ورشکستگی است. ما مملکت شایسته و انسانهای شایستهای داریم اما مدیریت درست نداریم.
بیشتر بخوانید: کمپانی Trioliet، برترین بازاریاب در بازار ماشینآلات انگلستان
اپلیکیشن Garden Journal at Territorial Seed
در ابتدای شیوع کرونا، «شرکت بازرگانی دولتی» وعده هایی به تولید کنندههای نانهای صنعتی داد و این شرکتها هم با سه شیفت کار و تمام ظرفیت برای تأمین نیاز مصرف کنندهها به میدان آمدند، اما هنوز هیچکدام از وعدهها را عملی نکرده در اینباره چه توضیحی دارید؟
وقتی من نوعی چنین عظمتی را اداره میکنم به دنبال این نیستم که سازمانی به من آرد بدهد و یا ندهد و این شایسته نیست، الان دفاتر سازمانهای دولتی بزرگ میشوند و کارخانهها کوچک میشوند، این مسأله باید برعکس شود، ساختمانهای دولتی باید کوچک شوند و کارخانهها باید بزرگ شوند؛ در هیچ جای دنیای متمدن این اتفاق قابل قبول نیست اینکه شما را خرد کنند و هزار منت بگذارند و دست آخر به شما کوپن بدهند. ما ارباب و رفتار ارباب رعیتی نمیخواهیم اگر قرار به اربابی باشد ملت ارباب هستند، نه مدیرکلی که باید کار من نوعی را انجام بدهد اما بجای آن فکر میکند ارباب است و امثال من رعیتهای او. این شایسته هیچ انسانی نیست و به همین دلیل ما رشد نمیکنیم.
نان قوت لایموت مردم است و در دهه دو دهه گذشته دولت تلاش کرد که شیوه تولید نان را بهداشتی کند اما موفق نشد، شما بعنوان کسی که تلاش کردید نان صنعتی را در سبد مصرفی خانوار تثبیت کنید فکر میکنید، تا چه اندازه موفق شدهاید؟ و تا چه اندازه کرونا به کمک این هدف آمد؟
اگر نان به شکلی درست تولید شود و به دست مصرف کننده برسد، نیازی به فرهنگسازی نیست، ما قبل از کرونا هم با ظرفیت کامل کار میکردیم و الان در حال توسعه هستیم و تا چند روز دیگر دو خط دیگر ما راهاندازی میشود و آهسته در حال حرکت برای افزایش تولید و طرح توسعه هستیم.
با شیوع کرونا فشار بر روی ما زیاد شد به گونهای که در زمان استراحت ماشینآلات هم نیاز به تولید داشتیم و آن زمان هم به ماشین آلات استراحت ندادیم.
الان هم همینطور است. مشتریان ما معمولاً با یکبار مصرف نانهای ما مشتری همیشگی ما میشوند. چرا که کیفیت متفاوتی داریم و به این صورت از روز اول رشد کردهایم و پشتیبان ما مصرف کنندگان ما بودهاند.
در سال اول دو خط تولید داشتیم و الان 6 خط داریم و ظرفیت ما با 42 تن نان در روز شروع و الان 150 تن نان در روز است.
در این چند ماه اخیر جهش شما به چه صورت بوده است؟
ما با ظرفیت کامل کار میکردیم بطوریکه یک خط هم اضافه کردیم و بعد از کرونا حدودا 20 درصد افزایش تولید داشتیم.
فکر میکنید چند درصد از افزایش تولید در دوران پساکرونا باقی خواهد ماند؟
ما در حال افزایش هستیم و قطعا چیزی کم نمیشود.
اشاره کردید که خطوط جدیدی اضافه کردهاید؟ در ابتدا چه خطوطی داشتید و این خطوط جدید شامل چه محصولاتی است؟
ما نان تافتون، پیتا و لواش را به سبد کالای «سه نان» اضافه کردهایم و الان هم قرار است نانهای لقمهای را اضافه کنیم و بعد از این درصدد راه اندازی خط تولید نان شیرینی هستیم.
اغلب مدیران از خلف وعده مدیران گلایه دارند، و شما تنها تولیدکنندهای هستید که میگویید نیازی به آرد دولتی ندارید، زمانیکه شرکتهای دیگر از این سهمیه استفاده میکنند قطعا شما با افزایش قیمت بیشتری مواجه میشوید این پارادوکس را چگونه حل میکنید؟
کارمندان دولتی انگیزهای برای راهاندازی کار من نوعی ندارند و به همین دلیل است که در دنیا کار دولتی متوقف شده، بازرگانی چکاره است که به من آرد بدهد مگر من ناتوان هستم، این آرد را میدهند تا من نوعی را مدیریت کنند، ما تولید انبوه داریم و اینجا با هیچ حساب و کتابی جور نمیآید و درواقع نوعی معجزه است اگر میبینید «سه نان» پا گرفته و توسعه داشته به این دلیل است که دولت در راهاندازی اینجا نقشی ندارد. ما در شروع از بانک تسهیلات گرفتیم پیش از آنکه دولت بخواهد کمکی به ما کند ماشین آلات را خریده و تولبد اولیه را انجام داده بودیم، من معتقدم در هرکاری دولت دست بگذارد رشد اتفاق نمیافتد چون انگیزهای وجود ندارد.
در آخر هر صحبت ناگفتهای با تولیدکنندگان و مصرف کنندگان دارید بفرمایید.
ما 80 میلیون نفر یک خانواده هستیم و باید از خواب بیدار شویم، اگر من فقط خودم را ببینم محکوم به شکست هستم، اگر ما همدیگر را دیدیم و هر کس به درستی خدمت کرد مملکت از این شرایط بیرون خواهد آمد. ما قوانین اجرا نشده زیادی داریم و وظیفه ما تنها خدمت به مردم است و اگر من نوعی کار درست را انجام بدهم به خدا وصل میشوم و کسی هم نمیتواند من را شکست بدهد، موقعی شکست میخوریم که کار درست را انجام ندهیم. ما کار حرفهای انجام میدهیم و تا به حال مصرف کنندهای از ما ناراضی نبوده است درنتیجه به لطف خدا موفق هستیم.