مهسا سمایی نقدینگی یکی از عوامل تعیین کننده در اداره اقتصاد، بازار سرمایه یا شرکت‌ها است و بانک‌ها با اختصاص تسهیلات می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد رونق در صنعت کشور و رفع مشکل بیکاری داشته باشند اما این موضوع برای صنعت آرد نیز می‌تواند راهگشا باشد؟! با توجه به بحران تأمین نقدینگی و نوسانات بازار […]
مهسا سمایی
نقدینگی یکی از عوامل تعیین کننده در اداره اقتصاد، بازار سرمایه یا شرکت‌ها است و بانک‌ها با اختصاص تسهیلات می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای در ایجاد رونق در صنعت کشور و رفع مشکل بیکاری داشته باشند اما این موضوع برای صنعت آرد نیز می‌تواند راهگشا باشد؟!
با توجه به بحران تأمین نقدینگی و نوسانات بازار ارز در صنایع کشور این موضوع در صنعت آردسازی بیش از پیش خود را نمودار می‌سازد، در شرایط کنونی و با افزایش چند برابری نرخ ارز نسبت سال‌های قبل نوسازی و به‌روز‌رسانی ماشین‌آلات و‌تکنولوژی آردسازی برای بسیاری از فعالین این صنعت کشور امکان‌پذیر نیست و اگر حمایت‌های لازم در این خصوص صورت نگیرد و موانع آن تسهیل نشود به‌زودی با صنعتی پیر و فرسوده مواجه خواهیم بود و این موضوع تأثیر بسزایی در کیفیت آرد تولیدی داشته باشد.
فرسودگی ماشین‌آلات منجر به اتلاف انرژی پرسنل اپراتور تولید در رفع موارد کلیه ماشین‌آلات می‌شود و این امر باعث کاهش توجه به مسائل کیفی محصول نیز می‌شود و توان عملکرد ماشین‌آلات بر اساس عمر کارکرد آنها کاهش می‌یابد، فلذا میزان کمی تولید را کاهش داده و همین امر در کیفیت محصول اثر مستقیم خواهد داشت.
آسیابانان با بحران تأمین نقدینگی مواجه هستند، هزینه‌های آسیابانی هرساله با رشد تورمی همراه است اما دستمزد آسیابانی از سال 1393 تاکنون ثابت مانده و تحت تاثیر این اتفاق، بحران نقدینگی، عمده‌ترین مشکل در صنعت آسیابانی است.
صاحبان صنعت آرد امیدوار بودن که با افزایش قیمت سبوس از ۱۴۰۰ تومان به 6 هزار تومان، اقدامی حمایتی در جهت جبران زیان مالی بخش آسیابانی باشد اما به جای جبران ضرر و زیان‌ها، با انباشتگی سبوس در کارخانه مواجه شدند و نهایتاً به منظور رفع این چالش، مجبور به فروش سبوس با قیمت پایین‌تر از نرخ مصوب در بازار شدند.
رشد صعودی تورم موجب افزایش سرسام‌آوری هزینه‌های تولید آسیابانی شده که این موضوع صنعت آسیابانی را به شدت تحت تأثیر قرار داده است و تخصیص تسهیلات با بهره‌های متداول بانک‌ها نه تنها راهگشا نخواهد بود بلکه فعالین این صنعت را در گرداب بدهکاری فرو خواهد برد.
متأسفانه از صنعت آسیابانی، حمایت چندانی صورت نمی‌گیرد و هیچ‌یک از دستگاه‌های ذیصلاح، به فکر هزینه‌های تولید و نرخ‌های تصاعدی آن نیستند در نتیجه با ثبات نرخ دستمزد و تاخیر در پرداخت آن صاحبان صنعت آرد در حال ضرردهی هستند و همه این مشکلات ناشی از نبود یک متولی ثابت و مشخص برای صنعت مهم و حساس آرد و نان است و همین مسأله موجب گردیده متأسفانه مشکلات و چالش‌های این صنعت مورد توجه قرار نگیرد.
اکنون شرایط تولید و رقابت میان آسیابانان، نابرابر است و اگر آزادسازی در صنعت آرد و نان محقق شود، آسیابانانی که برای کیفیت هزینه می‌کنند، نقشی پررنگ‌تر در بازار ایفا خواهند کرد و در این‌صورت است که برابری در صنعت حاکم خواهد شد و آردسازان واقعی، موفق خواهند بود.
اما از دغدغه‌ها مضاعف بخش آسیابانی عدم اهمیت و همدلی کافی متولیان دستگاه‌های دولتی است با وجود توجیهات و دلایل منطقی بازهم که شاهد موافقت با صدور مجوزهای جدید برای احداث واحد آسیابانی هستیم!
در حال حاضر علی‌رغم ظرفیت انبوه ایجاد شده در بخش آسیابانی، عمده کارخانه‌های آردسازی کشور با کمتر از 50 درصد ظرفیت واقعی‌شان تولید دارند و احداث یک واحد جدید در این شرایط، عملا تولید آرد برای کارخانجات را محدود‌تر میکند.
با این تفاسیر گفته شده با توجه به اهمیت صنعت آرد در ساختار تغذیه ای جامعه دولت و متولیان آن باید اهمیت بیشتری برای این صنعت استراتژیک قائل باشند و با اتکا بر دانش و تجربه کارشناسان و پیشکسوتان آن گره از مشکلات عدیده صنعت آرد باز کنند.
* خبرنگار حوزه آرد، نان و غلات اقتصاد سبز
- نویسنده : مهسا سمایی
