مریم حق بیان سال ۹۸ سال بسیار سختی برای صنعت غذا و کشاورزی کشور بود، از وقوع سیلاب در نخستین روزهای فروردین ۹۸ که آسیب بسیاری به بخش کشاورزی وارد کرد و بنابر آمار موجود برآورد خسارات در بخشهای مختلف مثل زراعت ۴۶٫۳ درصد، بخش باغبانی ۱۲٫۲ درصد، بخش دام و طیور ۲۲ درصد بخش […]
مریم حق بیان
سال ۹۸ سال بسیار سختی برای صنعت غذا و کشاورزی کشور بود، از وقوع سیلاب در نخستین روزهای فروردین ۹۸ که آسیب بسیاری به بخش کشاورزی وارد کرد و بنابر آمار موجود برآورد خسارات در بخشهای مختلف مثل زراعت ۴۶٫۳ درصد، بخش باغبانی ۱۲٫۲ درصد، بخش دام و طیور ۲۲ درصد بخش آب و خاک و امور زیربنایی ۲۲٫۵ درصد بوده است تا هجمههای بیپایه و اساسی که کلیت یک صنعت را زیر سؤوال برد و مسأله بدتر از آن کرونا ویروس که معلوم نیست تا چه زمانی میهمان ایران خواهد بود. اگر از قائله سیل که بهدلیل نبود مدیریت صحیح در عرصه آبخیزداری به وقوع پیوست بگذریم که خود بحثی مفصل است و در این مقال نمیگنجد هجمههای بیپایه و اساس سبب شد تا آخرین رمقهای صنعت غذا نیز از میان تولیدکنندگان رخت ببندد. از ورود ذرتهای آلوده گرفته تا بحث مرغهای تریاکی، کیکهای آلوده به قرص و شیر افلاتوکسیندار همه و همه سبب شد تا صنعت غذا بهخاطر گناه نکرده مجازات شود و البته هیچ مرجع دلسوزی هم در صنعت غذای ایران بیانیه کوبنده در رابطه با رد هر گونه شایعه و یا تخریبی منتشر نکرد. شاید اگر متولیان و فعالان صنعت غذا از همان ابتدا و با مطرح شدن ورود ذرتهای آلوده دامی به پروسه تولید اسنک هرگونه شایعهای را در نطفه خفه میکرد و با خاطیان برخورد قضایی صورت میگرفت دیگر کسی اجازه عرض اندام و اظهارنظرهای کذب در رابطه با صنعت پر پتانسیل غذا را نمییافت.
بعد از جریان ذرتهای آلوده بحث جاگذاری قرص در کیک نیز سبب تشویش اذهان عمومی شد و مصرف این محصول را تا ۳۰ درصد کاهش داد، آن هم در زمانیکه اوج مصرف محصولات شیرینی و شکلات در ۶ ماهه دوم سال و زمان بازگشایی مدارس است. از این قائله هم که گذر کنیم اظهارنظر خندهدار ولی شوکآور وجود سم افلاتوکسین در شیر هم به کلی شاکله صنعت غذای ایران را فرو ریخت و سبب شد تا یک رفتار غیرحرفهای در رسانه ملی، مصرف لبنیات کشور را که رابطه مستقیم با سلامت مردم را دارد به میزان ۴۰ درصد کاهش دهد.
هنوز هم صنعت به دنبال هجمههای وارد شده نتوانسته بود قد علم کند که ویروس کرونا باعث خانهنشینی مردم و کاهش تردد و خرید و فروشهای شب عید شد، تعطیلی مدارس، قرنطینههای خانگی، کاهش صادرات در پی بسته شدن مرزها، وجود ترس و استرس از اپیدمی فراگیر این بیماری و… سبب شد تا صنعت غذا این روزها حال و روز خوشی نداشته باشد و با تلخکامی به پیشواز سالی برود که نمیداند چه در انتظارش است، البته امیدوار هستیم هرچه تلخی در سال ۹۸ برای این صنعت یأس و ناامیدی بههمراه داشت، سال ۹۹ سالی سرشار از امید و پیشرفت برای جبران هرآنچه که بر صنعت گذشت باشد.
- نویسنده : مریم حق بیان