مهندس محمدرضا جمشیدی امروز خودتحریمی، صدور بخشنامه‌های خلق‌الساعه، ارزش‌گذاری غیرواقعی کالاها در گمرکات، پیمان‌سپاری‌های متفاوت ارزی در گمرکات شهرهای مختلف و مسایلی از این دست باعث شده تا تولیدکنندگان و صادرکنندگان در پهنای اقتصاد ایران بیش از همه چیز از دست‌اندازهای داخلی خود گلایه‌مند باشند. این‌که دولتمردان به بخش خصوصی به عنوان یک شریک تجاری […]
مهندس محمدرضا جمشیدی
امروز خودتحریمی، صدور بخشنامه‌های خلق‌الساعه، ارزش‌گذاری غیرواقعی کالاها در گمرکات، پیمان‌سپاری‌های متفاوت ارزی در گمرکات شهرهای مختلف و مسایلی از این دست باعث شده تا تولیدکنندگان و صادرکنندگان در پهنای اقتصاد ایران بیش از همه چیز از دست‌اندازهای داخلی خود گلایه‌مند باشند.
این‌که دولتمردان به بخش خصوصی به عنوان یک شریک تجاری نگاه نمی‌کنند و در تصمیم‌گیری‌ها و وضع قوانین از تشکل‌های بخش‌خصوصی نظرسنجی نمی‌شود، منجر به آن گشته تا تصمیم‌ها در پشت درهای بسته گرفته و عموماً دست و پای تولیدکنندگان و صادرکنندگان را ببندد.اما در میان بخش‌های مختلف اقتصاد بی‌شک صنایع غذایی هنوز هم به مثابه نگینی درخشان رخ می‌نمایاند، البته اگر متناسب با قابلیت‌های این صنعت برایش تصمیم‌گیری شود.وقتی یک بشکه رب گوجه‌فرنگی معادل 40 بشکه نفت در بازار جهانی ارزش دارد، امسال هم در بازار جهانی نفت فشار حداکثری تحریم‌های ناجوانمردانه بین‌المللی صادرات را تقریباً به صفر رسانده و از سوی دیگر هم با پدیده‌ای به‌نام مازاد محصول گوجه‌فرنگی روبه‌رو هستیم با کدام منطق و ادله‌ای کشور را از چنین ارزش افزوده‌ای محروم ساخته‌ایم؟!متولیان وزارت اقتصاد، صمت و جهادکشاورزی به چه امر مهمتری مشغولند که چنین سازوبرگی را کوک نمی‌کنند تا اقتصاد در بخش کشاورزی، صنایع تبدیلی و در نهایت سطح کلان اقتصاد کشور به حرکت درآید تا به‌دلیل بی‌برنامه‌گی و سوءمدیریت شاهد نمایش فیلم‌های معدوم‌سازی گوجه‌فرنگی بر سر مزارع و داد و فغان کشاورزان نباشیم.مسؤولان گمرک در چه فضایی سیر می‌کنند که در سال جهش تولید، گمرک یک استان پیمان‌سپاری ارزی را 300 دلار و گمرک دیگر 500 دلار محاسبه می‌کند؟! متولیان تاکنون در نظر گرفته‌‌اند که وقتی محصولی 3.5 تا 4 دلار قیمت دارد و در گمرک 7 تا 8 دلار قیمت‌گذاری می‌شود چه بار مضاعفی روی دوش تولیدکنندگان قرار می‌گیرد تا خود را از زیربار این تعهد خارج کنند؟! به راستی چرا به رغم تأکید چندین باره در این خصوص گوش شنوایی در کار نیست؟! بپذیریم که اگر راهکاری عاجل در این مورد نیاندیشیم فردا بسیار دیر خواهد بود؟!
- نویسنده : محمدرضا جمشیدی
