نواخته شدن آهنگ اتحاد صنایع غذایی در یک کمیسیون
نواخته شدن آهنگ اتحاد صنایع غذایی در یک کمیسیون
سرانجام پس از سال‌ها چند دستگی در میان تشکل‌های صنعت غذا و اختلاف سلیقه‌ها در نحوه اداره تشکل‌ها، کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران میزبان جلساتی شد که شاید به جرأت بتوان گفت که برای اولین‌بار اکثریت قاطع فعالان تشکلی صنعت غذا را دور یک میز جمع کرد تا فارغ از نحوه نگرش‌ها و ذهنیت‌ها نسبت به‌‌هم، جهت بررسی مشکلات مبتلابه صنعت غذا گردهم آیند.

مهندس محمدرضا جمشیدی

سرانجام پس از سال‌ها چند دستگی در میان تشکل‌های صنعت غذا و اختلاف سلیقه‌ها در نحوه اداره تشکل‌ها، کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران میزبان جلساتی شد که شاید به جرأت بتوان گفت که برای اولین‌بار اکثریت قاطع فعالان تشکلی صنعت غذا را دور یک میز جمع کرد تا فارغ از نحوه نگرش‌ها و ذهنیت‌ها نسبت به‌‌هم، جهت بررسی مشکلات مبتلابه صنعت غذا گردهم آیند.
این اتفاق تاریخی در حالی رخ می‌دهد که نمی‌توان از نقش پررنگ محمدرضا مرتضوی، از نامداران عرصه تشکلی صنعت غذا و رئیس هیأت مدیره کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی که با حضور فعال در جلسات این کمیسیون، فضای اتحاد را عینیت بخشید و حضور کاریزماتیک ابوالحسن خلیلی، رئیس هیأت مدیره کهنه‌کار انجمن صنفی روغن نباتی و رئیس فعلی کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران که در دوران دبیرکلی کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی نیز کارنامه درخشانی برجای گذاشته بود، به‌راحتی عبور کرد.
حضور مرتضوی به‌عنوان پرنفوذترین فرد تشکلی صنایع غذایی در جلسات کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران که به ریاست ابوالحسن خلیلی تشکیل می‌شود و نشستن کنار او در هیأت رئیسه جلسات در نقش جمع کننده جلسه، در حالی‌که روبه‌روی این دو چهره برجسته تشکلی صنایع غذایی، محسن نقاشی، دبیر فدراسیون تشکل‌های کشاورزی و صنایع غذایی نشسته و کمی آنطرف‌تر چهره‌هایی نظیر علی موحد، دبیرکل اسبق کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی، جمشید مغازه‌ای، دبیر انجمن صنفی بیسکوئیت، شیرینی و شکلات، پرویز جهانگیری، رئیس هیأت مدیره انجمن افزودنی‌ها و محمدرضا میررضوی، دبیر سندیکای کنسرو نشسته‌اند به‌خوبی نشاندهنده نواخته شدن آهنگ اتحاد تشکل‌های صنایع غذایی در کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران است.
به‌طور حتم ایجاد چنین فضایی برای تشکل‌های صنایع غذایی یک فرصت تاریخی محسوب می‌شود تا فارغ از اختلاف سلیقه‌ها و گلایه‌های قدیمی با صدایی واحد اقتصادی فعلی هم از مزیت‌های غیرقابل انکار اقتصاد کشور به‌شمار می‌رود.
اگرچه حضور حداکثری در جلسات می‌تواند سرآغاز پیگیری با قدرت مباحث مطروحه باشد‌، اما بی‌شک تشکیل کمیته‌های تخصصی، حضور معنادارتر مسئولان دولتی، پیگیری مصوبات جلسات و رساندن به هدف یکی دو موضوع اساسی مطروحه در جلسات کمیسیون، می‌تواند ثمره این اتحاد فعالان تشکلی صنعت غذا را جاودانه سازد.
در این شرایط است که دیگر ثبت تشکلی در وزارتخانه دولتی یا دلخوری‌های پابرجا از نحوه عملکرد در انتخابات گذشته کانون انجمن‌های صنفی صنایع غذایی به بوته فراموشی سپرده خواهد شد و پرچم صنایع غذایی در اتاق ایران پرقدرت برافراشته خواهد شد.
البته در کنار همه این مسائل نمی‌توان از نقش محسن امینی خوشنام، رئیس سابق کمیسیون کشاورزی و صنایع غذایی اتاق ایران که پس از تفکیک کمیسیون‌ها صندلی‌اش را به ابوالحسن خلیلی سپرد تا این اتحاد مفهوم کامل‌تری بگیرد به‌راحتی عبور کرد.
بسیار امیدواریم صنایع غذایی از این فرصت تاریخی ایجاد شده که در دو دهه گذشته سابقه نداشته بیشترین بهره را ببرد.
 

اقتصادسبز آنلاین / اقتصاد سبز آنلاین / اقتصادسبز / اقتصاد سبز / صنایع غذایی / صنعت غذا / کشاورزی / پایگاه خبری صنعت غذا

 

  • نویسنده : محمدرضا جمشیدی