داوود قربانیان، مدیرعامل فروشگاه‌های زنجیره‌ای «شهروند» نیز در این رابطه می‌گوید: در اغلب مواقع، ورود افراد ناآگاه به ترور برندها، خواسته یا ناخواسته به یک صنعت و اقتصاد کشور آسیب می‌زند و تجربه تلخ این مسأله را در سالیان گذشته هم شاهد بودیم و اثرات منفی این مسأله در صادرات صنایع غذایی کشور به عینه مشهود بود. همچنین رویکرد مخاطبین و بازارهای مصرف نیز دستخوش تغییرات بسیاری می‌شد که این امر، لطمات جبران ناپذیری را برای برندها به‌دنبال داشت. بنده اعتقاد دارم که برندهای صنایع غذایی، سرمایه‌های ملی کشور هستند و در عرصه بین‌المللی می‌توانند آیینه تمام نمای اقتدار کشور باشند. متأسفانه در سال‌های اخیر، توسعه شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مجازی که اخبار تأیید نشده را پخش می‌کنند و نقش به‌سزایی در انتشار شایعات دارند، سبب شده است تا هرازگاهی، یک برند ملی به‌دلیل تسویه حساب شخصی، دستخوش توهین و تحقیر کاربران شود. این‌که اعلام می‌شود «تن ماهی پنبه دارد» و یا «گوشت چرخ‌کرده از الیاف درست شده» ممکن است برای یک صفحه اینستاگرامی، حجم بسیاری از مخاطب یا همان دنبال‌کننده را به‌همراه داشته باشد، اما این رویکرد، سبب می‌شود تا امنیت غذایی کشور مختل شود و تبعات جبران‌ناپذیری را برای بنگاه‌های اقتصادی به‌همراه داشته باشد. زدن اَنگ سیاسی به یک شرکت که سالیان سال با تمام عشق و علاقه در شادی و غم، کنار مردم بوده است، کار شایسته‌ای نیست و نخواهد بود و جهت‌گیری مردم عادی در مورد برندهای صنایع غذایی، چه در بعد اجتماعی و چه در بعد سیاسی، سبب اضمحلال سرمایه‌های ملی کشور می‌شود. اگر انتقادی هست باید سازنده مطرح شود؛ نه این‌که با پنهان شدن پشت یک برند، از دولت مطالبه خواهی کنیم.
به‌نظر بنده در این وادی، نقش رسانه‌ها بسیار پررنگ و مهم است؛ چرا که تفکیک شایعه از واقعیت و اطلاع آن به مردم، بسیار حیاتی بوده و برای یک برندکه در معرض تخریب قرار گرفته است نقش ناجی را خواهد داشت.
در حوزه سیاست برند باید مراقب دو اصل باشیم؛ یک جرم‌انگاری و حملات غیرکارشناسی به برندها که باید نهادهای قانونگذار، اصناف، اتحادیه‌ها، وزارت صمت و سایر افراد مرتبط که با این حوزه در ارتباط هستند، ورود پیدا کنند و این هجمه به صنعت غذا را یک جرم بدانند و در قانون مجازات‌های کشوری نیز آن را جای دهند تا دیگر، افرادی به بهانه تسویه حساب‌های شخصی یا رقابت‌های ناعادلانه صنفی به خود اجازه دست‌درازی به آبرو و اعتبار یک برند را ندهند و سعی شود که آسیب‌هایی که در اثر توزیع شایعات و هجمه‌ها به آن برند وارد می‌شود را به اذهان عمومی برسانند.
بنده اعتقاد دارم که برندهای بزرگ، دغدغه‌های بزرگی نیز دارند. برندها، سرمایه‌های معنوی دارند که برای صاحبان آن‌ها از سرمایه‌های مادی، ارزشمند‌تر است. فداکاری صاحبان صنایع برای جذب مشتری و حضور صحیح و به‌موقع در بازار مصرف یک حساب بانکی ناشناخته است که وقتی یک برند ارزش‌گذاری می‌شود، تمامی این موارد در آن دخیل هستند.
