اقتصادسبز آنلاین: حبوبات بهعنوان یکی از نباتات غنی از پروتئین بعد از غلات دومین منبع مهم غذایی انسان به شمار میرود.
نکات برجسته
نخود از مهمترین منابع پروتئین گیاهی در سبد غذایی خانوارهای ایرانی است. هر ایرانی سالانه 2 کیلوگرم نخود مصرف میکند.
نخود از جمله محصولات دیم است و نیاز آبی آن به شکل کامل از نزولات جوی تامین میگردد. نخود خاص مناطق نیمه خشک است.
در دهههای اخیر سطح زیر کشت نخود در کشور حدوداً 3 برابر شده ولی عملکرد آن از 610 به حدود 500 کیلوگرم در هکتار کاهش یافته است. دلیل اصلی این کاهش، اختصاص اراضی دیم و کم بازده به کشت نخود در کشور است.
بر اساس گزارش معاونت برنامهریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی میزان سطح زیر کشت نخود کشور در سال زراعی 1398 – 1397 جمعاً زراعت آبی و دیم 579 هزار و 326 هکتار و میزان تولید در این سال 285759 تن میباشد.
بر اساس بانک اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی در سال زراعی 1398 – 1397، استانهای کرمانشاه، آذربایجان غربی، کردستان، لرستان و همدان به ترتیب با تولید 101718 تن و 44363 تن و 40755 تن و 38028 تن و 12447 تن نخود مقامهای اول تا پنجم تولید نخود کشور را دارا بودند.
یکی از بزرگترین چالشهای نخود دخالت دولت اولاً در تعیین بسیار پایین قیمت تضمینی و اعلام آن به جامعه و ثانیاً ممنوعیت صادرات و آزادسازی واردات با تعرفه ناچیز است.
براساس آمار و اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی بیش از 95 درصد کشت نخود در مناطق سرد بهصورت بهاره کشت میشود.
اولویت و ضرورت موضوع
به گزارش سرویس پژوهش خبری صدا و سیما نخود یکی از حبوبات پرطرفدار در جامعه بشری است و از این رو سالانه بخش اعظمی از زمینهای زارعی در جهان زیرکشت این نوع از حبوبات میرود درصد پروتئین موجود در نخود از گوشت بیشتر است و در شرایط تورمی که تهیه گوشت برای تمام اقشار جامعه امکانپذیر نیست، محصول نخود با قیمتی پایین میتواند نیاز پروتئین را رفع کند. حبوبات و از همه مهمتر نخود از جمله اقلام کشاورزی است که با همهگیری بیماری کووید- 1۹ قیمت آن چند برابر و کمیاب شد. ادامه گرانی این گروه از مواد غذایی میتواند خطر حذف آن را از سبد مصرفی خانوارها به دنبال داشته باشد. به گفته مسؤولان در اواسط سال ۹۸، ارز حبوبات وارداتی از ارز ۴2۰۰ تومانی به ارز نیمایی تغییر کرد، همین امر در کنار نوسانات نرخ ارز در سامانه نیما موجب افزایش قیمت این محصولات شده است.
مقدمه و طرح مسأله
با توجه به افزایش جمعیت، بهویژه در کشورهای در حال توسعه، عمدهترین مشکل این کشورها تامین مواد غذایی، خصوصاً مواد پروتئینی آنها است. نخود مهمترین گیاه از گروه محصولات مرسوم به حبوبات در کشور است و از نظر ارزش غذایی دارای پروتئین به میزان 23 – 17 درصد است. یک گیاه تثبیت کننده ازت در خاک بوده که از نظر اقتصادی و عدم مصرف کودهای شیمیایی بسیار حایز اهمیت است. نخود یک گیاه تناوبی بسیار مناسب با غلات به حساب میآید و میتواند به پایداری و حاصلخیزی خاک کمک قابل توجهی نماید و موجب افزایش عملکرد غلات نیز بشود. این گیاه به جهت کم توقع بودن در مقایسه با مصرف نهادههای کشاورزی، قابلیت کشت و کار به صورت دیم و حتی در اراضی کم بازده را امکانپذیر میکند. محصول تولیدی این گیاه سهولت ذخیره و انبار کردن را داشته و قابلیت حمل و نقل و عدم آسیبپذیری را به همراه دارد. این محصول در اشتغالزایی و درآمد اقتصادی برای تولیدکنندگان دارای اهمیت است. کشور ایران نیز با توجه به جایگاه نخست کشاورزی، زمینهای حاصلخیز و منابع آبی کاشت نخود مرسوم است و استان کرمانشاه در غرب ایران به عنوان یکی از قطبهای تولید این نوع از حبوبات است. از این رو استان کرمانشاه علاوه بر تامین نیاز بازار سهم بالایی در صادرات محصول یاد شده به بازارهای خارجی داشته و سالانه حجم بالایی از تولیداتش روانه بازارهای عراق و افغانستان میشود. تولید نخود به عنوان محصولی مهم با ارزش غذایی بالا در کشور به دلیل مشکلات مختلف هر ساله دچار فراز و نشیبهایی میشود که نه تنها تولیدکنندگان بله مصرفکنندگان را هم با چالش روبهرو میکند.
در همین راستا و برای تحلیل بیشتر ضرورت و اهمیت تولید نخود، بررسی وضعیت تولید نخود در جهان و ایران، وضعیت صادرات و واردات، موانع و چالشهای جهش تولید و برنامهها، سیاستها و راهکارهای وزارت جهادکشاورزی برای جهش تولید نخود و همچنین میزان استفاده از فناوری و شرکتهای دانش بنیان در کشت و تولید نخود، مصاحبهای با آقای ناصر مرادی، رییس هیأت مدیره شورای ملی نخود ایران انجام شده که مهمترین بخشهای آن در این پژوهش ارایه میشود.
ضرورت و اهمیت جهش تولید نخود در کشور
حبوبات بهعنوان یکی از نباتات غنی از پروتئین بعد از غلات دومین منبع مهم غذایی انسان به شمار میرود. این گیاهان با تثبیت زیستی نیتروژن ضمن بهبود حاصلخیزی خاک، بهصورت گیاهان پوششی و یا درتناوب با بسیاری ازگیاهان زراعی در جلوگیری از فرسایش خاک مؤثر بوده و نقش مهمی در پایداری نظامهای کشاورزی ایفا مینمایند و برای تنوع بخشی به نظامهای کشت، مبتنی بر غلات بهعنوان محصولات ممتاز در نظر گرفته میشوند. علاوه بر آن گیاهانی کم توقعاند که برای کشت در نظامهای زراعی کم نهاده؛ مطلوب هستند از نظر اکولوژیکی و زیستمحیطی ارزش مهمی در جلوگیری از افزایش آلودگی اراضی دارند. رشد جمعیت و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور در دهههای اخیر باعث شده است تا مصرف مواد پروتئینی بهویژه گوشت قرمز افزایش چشمگیری یابد. بر این اساس افزایش تولید مواد پروتئینی بهویژه پروتئینهای گیاهی که منابع ارزشمندتری در تغذیه هستند اجتنابناپذیر میباشد. افزایش تولید حبوبات بهعنوان مکمل منابع پروتئینی در برنامههای توسعه اقتصادی کشور باید مورد توجه قرار گرفته و جهش چشمگیری داشته باشد با عنایت به اینکه استان کرمانشاه بیش از 7۰۰ هزار هکتار اراضی دیم با پتانسیل تولید مناسب دارد و محصول نخود یکی از مهم ترین حبوبات دیم استان کرمانشاه میباشد بهطوریکه از نظر سطح زیر کشت و تولید مقام اول کشوری دارد و حدود 3۰ درصد تولید کشور را به خود اختصاص داده است نظر به اهمیت این محصول در منطقه، ضروری است که جهت تولید بیشتر راهکارهای علمی و اقتصادی مناسب ارایه گردد که نتیجه آن جهش تولید در محصول نخود باشد. بنابر این در شرایط کنونی و با توجه به تحریمهای ظالمانه دشمنان انقلاب به سرکردگی آمریکا، صادرات محصولات غیر نفتی نقش و اهمیت ویژهایی پیدا میکند و از بین آنها در بخش کشاورزی نخود جایگاه مهمی دارد. از طرفی صادرات نخود از گذشته در این استان متداول بوده و نخود کرمانشاه از شهرت جهانی برخوردار است. بنابراین با برنامهریزی صحیح و اصولی در زمینه صادرات و جلوگیری از واردات بیبرنامه، فروش نخود در بازارهای جهانی میتواند موجبات ارزآوری در شرایط فعلی نیز باشد.
وضعیت تولید نخود در جهان و کشورهای پیشرو
33 کشور در تولید نخود نقش موثر دارند که تعداد 18 کشور بالای 20 هزار هکتار سطح زیر کشت دارند و از نظر سطح زیر کشت کشورهای هندوستان – پاکستان – استرالیا- ترکیه – میانمار – ایران– اتیوپی – مکزیک و کانادا چشمگیر بوده به طور متوسط در سال 13.54 میلیون هکتار سطح زیر کشت نخود با متوسط تولید 13.1 میلیون تن با متوسط عملکرد ۹55 کیلوگرم نخود در جهان تولید میگردد. کشور ایران بهطور متوسط 550 تا 650 هزار هکتار با متوسط تولید 300 تا 350 هزار تن تولید میشود که از این میزان استان کرمانشاه با سطح زیر کشت 150 تا 200 هزار هکتار با متوسط تولید 85 تا 140 هزار تن تولید از نظر سطح زیر کشت و تولید محصول نخود مقام نخست کشوری دارد.
تاریخچه و سابقه کشت تولید نخود در جهان و ایران
با توجه به افزایش جمعیت، بهویژه در کشورهای در حال توسعه، عمدهترین مشکل این کشورها تأمین موادغذایی، خصوصاً مواد پروتئینی آنها است. نخود مهمترین گیاه از گروه محصولات مرسوم به حبوبات در کشور است. لگومها از جمله نخود از قدیمترین نباتات هستند که مورد کشت و کار انسان قرار گرفتهاند و تاریخ آنها به عنوان نباتات زراعی به زمان نئولیتیک بر میگردد، یعنی زمانی که انسان از شکار و جمعآوری غذا به مرحله تولید موادغذایی پا گذاشت و وارد یک زندگی بر اساس اجتماع کشاورزی و روستایی شد. به هر صورت این تغییر بین قرن پنجم و نهم قبل از میلاد افتاده و مرکز آن در خاور نزدیک در محدوده شرق کوههای زاگرس، شمال کوههای تاروس و غرب مدیترانه بود و در تحقیقات زمین شناسی آثار کشف شده در بعضی از مناطق حدود 55۰۰ سال قبل از میلاد تخمین زده شده است. منشاء آن در آسیای غربی بوده و سپس به هندوستان و اروپا منتقل شده است برای این گیاه خاستگاه و مراکز مختلف در دنیا گزارش شده است.
هندوستان (شمال غرب هندوستان، پاکستان)، آسیا (هندوستان،پاکستان،افغانستان، جنوب روسیه)، خاور نزدیک (ایران،قفقاز،عراق)، مدیترانه (ترکیه،یونان،لبنان)، حبشه(اتیوپی). این گیاه نمونه گرمسیری است و ۹۰ درصد از سطح زیر کشت جهانی آن در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آسیا، 3 درصد در آمریکا و 2 درصد در اروپا قرار گرفته است و در سالهای اخیر وارد نواحی گرمسیر افریقا و استرالیا نیز شده است. زراعت آن در ایران از زمانهای قدیم متداول بوده که به استثنای نواحی مرطوب شمال در اکثر نقاط کشور کشت آن صورت میگیرد.
دو تیپ نخود زراعی، تیپ کابلی و تیپ دسی است که در خصوصیات بذری بسیار متمایزند. تیپ دسی، کوچک، گوشهدار، دارای پوست زبر به رنگ قهوهای تا زرد و گاهی سیاه میباشد در حالیکه تیپ کابلی نسبتاً بزرگ، درشت و با پوست صاف و کرم رنگ میباشد. تیپ کابلی با مزیت درشتی دانه و سفید بودن رنگ دانه بیشتر مورد توجه جامعه بوده ولی تیپ دسی اغلب برای مصارف لپه، آرد، خمیرفلافل و… مورد استفاده قرار میگیرد.آخرین آمار فائو حاکی از آن است که، استرالیا پس از هندوستان و بالاتر از کشورهایی همچون پاکستان و ترکیه، رتبه دوم تولید جهانی نخود را داراست. در دهههای اخیر سطح زیر کشت نخود در کشور حدوداً 3 برابر شده ولی عملکرد آن از 610 به حدود 500 کیلوگرم در هکتار کاهش یافته است. دلیل اصلی این کاهش، اختصاص اراضی دیم و کم بازده به کشت نخود در کشور است.
بیشتر بخوانید: طراحی سیستم هوشمند آبیاری در مزارع کشاورزی عمودی
وضعیت تولید نخود در ایران
بر اساس گزارش معاونت برنامهریزی و اقتصادی وزارت جهاد کشاورزی، میزان سطح زیر کشت نخود کشور در سال زراعی 13۹۸ – 13۹7 جمعاً زراعت آبی و دیم 57۹326 هکتار و میزان تولید در این سال 2۸575۹ تن میباشد.
بر اساس بانک اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی در سال زراعی 13۹۸ – 13۹7، استانهای کرمانشاه، آذربایجان غربی، کردستان، لرستان و همدان به ترتیب با تولید 1۰171۸ تن و ۴۴363 تن و ۴۰755 تن و 3۸۰2۸ تن و 12۴۴7 تن نخود مقامهای اول تا پنجم تولید نخود کشور را دارا بودند. این در حالی است که از لحاظ سطح زیر کشت نیز کرمانشاه در سال زراعی 13۹۸ – 13۹7 با مقدار 1۰۰۰۴7 هکتار بیشترین سطح زیر کشت نخود دیم را به خود اختصاص داد.
تاثیر تولید نخود در امنیت غذایی کشور
نخود از مهمترین منابع پروتئین گیاهی در سبد غذایی خانوارهای ایرانی است. هر ایرانی سالانه 2 کیلوگرم نخود مصرف میکند. که در مقایسه با کشورهای قطب تولید نخود در جهان، مقدار به نسبت کمتری است. این منبع پروتئینی از فیبرها، ویتامین B9، هیدرات کربن، آهن، فسفر، منیزیم، ویتامین B، پتاسیم، زینک(روی)، پروتئین، ویتامین B6، کلسیم و اسیدهای چرب اشباع نشده پُلی تشکیل شده است. البته نخود از وجود ترکیبات مغذی دیگری مانند ویتامین E، آب، ویتامین B3، سدیم، ویتامین B2، سلنیوم و ویتامین A نیز بیبهره نیست.
از آنجایی که این ماده غذایی حاوی فیبر است باعث دفع برخی از ترکیبات و مواد سمی از بدن شده و به این ترتیب قند و اسیدهای چرب موجود در خون را کاهش میدهد، نخود به دلیل دارا بودن ویتامین B9 به ساخت گلبولهای قرمز و سفید کمک میکند و در جلوگیری از کم خونی و حفظ سلامت پوست نقش دارد. قابل مصرف برای همگان و برای سلامتی انسان مفید است. فاقد اثرات جانبی است. میزان پروتئین یک هکتار نخود دیم برابر با 56 راس گوسفند است. از طرف دیگر بهدلیل شرایط ویژه تولید (شرایط دیم کم توقع از نظر کوددهی) مشکلاتی مثل باقیمانده سموم و تجمع عناصر سمی بالاخص نیترات را ندارند.
نگاه وزارت جهاد کشاورزی به افزایش تولید نخود
در برنامههای ارایه شده به وزارت جهاد کشاورزی توسعه کشت دیم بهویژه در خصوص حبوبات در دستور کار قرار گرفته است و نگاه این وزارتخانه به تولید نگاه توسعهای ست. اما متاسفانه بعضاً در این خصوص برنامهها و دستورالعملهای کارشناسی نشدهای و گاهاً سلیقهای اعمال میگردد که در عمل توسعه این بخش را با مشکل مواجه خواهد کرد. عمده تصمیمات گرفته شده درخصوص تنظیم بازار و ممنوعیت صادرات این محصول در برخی از سالها است. ما زمانی میتوانیم توسعه کشت داشته باشیم که شرایط درآمد اقتصادی را برای بخش خصوصی از کشاورزان تولید کننده تا تجار این کالا مدنظر قرار دهیم. در چند سال گذشته برنامههای توسعه کشت این محصول به خوبی پیش رفته است و شاهد افزایش نسبی تولید و تجارت این محصول بودهایم. اما در سالهای اخیر با ممنوعیتهای مقطعی صادرات و انجام واردات با تعرفه 5 درصد و ناچیز به آن موجب افت شدید قیمت این محصول شده و تمایل کشاورزان برای کشت به شدت کاهش یافته است.
میزان مصرف آب در این بخش و اقدامات کاهش مصرف آب
نخود از جمله محصولات دیم است و نیاز آبی آن به شکل کامل از نزولات جوی تأمین میگردد. نخود خاص مناطق نیمه خشک است. به صورتی که بارندگیهای سالانه بیش از 6۰۰ میلیمتر ریسک تولید را در کشت بهاره که ارقام اصلاح شده ندارند، به شدت بالا میبرد. نخودهای بهاره حتی با بارندگیهای 6۰ تا ۸۰ میلیمتر در فصل کشت با پراکنش مناسب میتوانند حداقل محصول توجیهپذیر را تولید کنند.از طرفی نخود به عملیات مدیریت علمی جواب معنیدار میدهد. عملکرد هر هکتار از میانگینی 6۰۰ کیلوگرم فعلی به 15۰۰ و تا 2۰۰۰ کیلوگرم در دیم قابل افزایش و دستیابی است.نگهداری، جمعآوری، حمل و نقل، انبارداری، توزیع و مصرف آن آسان است و به سموم و کودهای شیمیایی نیاز نداشته و یا بسیار کم مصرف میشود. ارزش ریالی 2۰۰ هزار تن نخود معادل 66۰۰۰۰ تن گندم، 7۰۰۰۰۰ تن ذرت، 13۰۰۰۰۰ تن سیب زمینی، 66۰۰۰۰ تن شیر، 22۰۰۰۰۰ تن گوجهفرنگی است.
وضعیت نهادههای تولید و شرایط دسترسی کشاورزان
با عنایت به اینکه از لحاظ تغذیهای نخود گیاه کم توقعی است از این نظر با توجه به کودهای شیمیایی ماکرو و میکرو و همچنین مواد تغذیهای بذر مال و مایع مشکل خاصی مشاهده نمیگردد اما چیزی که نگران کننده است تورم و گرانیهای حادث شده است؛ از نظر سموم از جمله سموم علفکش متاسفانه بهدلیل اختصاصی بودن اینگونه سموم و مسأله تحریم و تامین ارز شاهد مشکلات فراون بوده و همین مسأله توسعه کشتهای پاییزه را با مشکل مواجه نموده است. دیگر مسأله قابل بیان ارقام بذری میباشد که تا حالا شاهد شکوفایی این بخش بوده و مرکز تحقیقات دیم کشور تعدادی بذر پاییزه معرفی نموده است اما ضروری است در معرفی بذور بهصورت اقلیمی تنوع ایجاد شود و همچنین در راستای نخود آجیلی و لپهای تلاش بیشتری صورت گیرد زیر تنها یک رقم آجیلی معرفی شده و در رابطه با نخود لپهای که مصرف سرانه زیادی در کشور دارد تا کنون رقمی معرفی نشده است. مهمترین مشکل نخود از نظر نهادهها وجود بذر مناسب و به اندازه کافی است. کشاورزان معمولا از بذور خود مصرفی استفاده میکنند. در صورت استفاده از بذر خوب و با کیفیت تولید محصول نیز افزایش خواهد یافت.
وضعیت و سطح مکانیزاسیون کشت نخود در کشور
با توجه به فصل کشت (پاییز و زمستان و اوایل بهار) و ایام بارندگی و مرطوب بودن زمین، معمولاً کشت نخود اصولی و مکانیزه انجام نمیشود، هرچند ادوات مکانیزه نخود در کشور در حال ساخت و تولید است اما اگر آموزش و ترویج مکانیزاسیون نخود در بین مردم مرسوم شود، کشت مکانیزه افزایش مییابد اما در کل سطح مکانیزاسیون نخود نسبت به امکانات موجود رضایت بخش نیست. درخصوص مکانیزاسیون باید نخود دیم در 2 بخش الف- نخودهای پاییزه -انتظاری و ب- نخودهای بهاره تقسیمبندی و بررسی شود. که نخودهای پاییزه -انتظاری دارای درجه مکانیزاسیون در حدود 25 – 2۰ درصد بوده ولی لازم است که درجه مکانیزاسیون این بخش در راستای کاهش هزینهها، افزایش یابد بهخصوص در مراحل برداشت ولی متأسفانه درجه مکانیزاسیون نخود بهاره خیلی ضعیف بوده و ضروری است که تحقیقات کشور با عنایت به اقلیمهای هر منطقه راهکار مناسبی ارایه بدهد.
وضعیت و قیمت خرید تضمینی نخود در کشور
یکی از بزرگترین چالشهای نخود دخالت دولت اولاً در تعیین بسیار پایین قیمت تضمینی و اعلام آن به جامعه و ثانیاً ممنوعیت صادرات و آزادسازی واردات با تعرفه ناچیز است. قیمت خرید تضمینی نخود در مقایسه با هزینههای تولید بسیار ناچیز بوده بصورتی که قیمت نخود تضمینی در سال جاری به مبلغ 536 / ۴6 ریال در ازای هر کیلوگرم ابلاغ گردیده است در صورتیکه آنالیز هزینههای تبعی تولید یک کیلوگرم نخود دیم بیش از 1۰ هزار تومان است و در قیمتگذاری جدید با لحاظ نمودن تورم در نهادهها و افزایش دستمزدها بدون شک قیمت نخود باید بالای 15 هزار تومان محاسبه گردد.
وضعیت واردات، صادرات و مصرف نخود در کشور
صادرات 5 سال اخیر محصول نخود کل کشور
واردات 5 سال اخیر محصول نخود کل کشور
موانع و چالشهای جهش تولید نخود در کشور
نخود یک محصول استراتژیک است که نیازمند اقدامات اساسی و برنامهریزیهای خاص است، اما این درحالیست که با وجود آنکه نخود تولیدی در استانهای کشور از جمله کرمانشاه بهترین و باکیفیتترین نوع است، ولی از نظر صادرات وضعیت مطلوبی ندارد که در این زمینه به نظر میرسد احداث یک پایانه صادراتی بتواند نقش مؤثری در توسعه صادرات استان ایفا کند.
روی آوردن به صنعت عرصه صنایع تبدیلی و فرآوری در بخش کشاورزی میتواند با خود رونق گرفتن طرحهای راکد کشاورزی را به همراه داشته باشد و بهراستی که میتواند گامی بلند در مسیر کاهش بیکاریهای دائمی و فصلی در مناطق روستایی، افزایش تولیدات، بهرهوری، ایجاد فرصتهای شغلی، تأمین نیازهای اساسی، پیوند با دیگر بخشهای اقتصادی و کاهش نابرابریهای منطقهای شود و کشور را در مسیر تأمین امنیت غذایی پیش ببرد.
ارتقای کیفیت بستهبندی، فرآوری این محصول و برندسازی از جمله گامهایی است که میتواند در بازاریابی و البته صادرات محصولات کشاورزی مؤثر بوده و آنها را وارد چرخههای درخشانی کند.
اهم موارد به اختصار عبارتند از:
– نظامند نبودن برنامههای صادرات و واردات
– عدم قیمت تضمینی برابر هزینه تولید
– مصرف سرانه پایین
– خام فروشی
– نبود صنایع غذایی و جانبی متناسب با ذائقه جامعه
– اختصاص اراضی کم بازده و کوچک به کشت نخود
– درجه مکانیزاسیون پایین که منجر به افزایش هزینههای تولید میگردد
– گرانی و تورم لحظهای در نهادها و دستمزدها
– حضور کم رنگ تحقیقات در معرفی ارقام لپهای و نخود بهاره مقاوم به بیماری و پا بلند
– ضعف شدید بیمه محصولات کشاورزی بخصوص در زراعت نخود که درصد ریسک آن بالا میباشد
– ضعف آموزش و ترویج یافتههای علمی
– میزان استفاده از فناوری و شرکتهای دانش بنیان در تولید نخود
تاکنون شاهد حضور کم رنگ شرکتهای دانش بنیان در شکوفایی این محصول بوده و دلیل این موضوع این است که این محصول در تعداد محدودی از استانهای کشور تولید میشود، از طرفی با توجه به اینکه کشور توانایی تامین نیاز جامعه با توجه به مصرف سرانه پایین کنونی را دارد و دولت ناچار به تأمین ارز و هزینه مالی برای این مسأله نمیباشد و همین عوامل باعث شده شرکتهای دانشبنیان تمایلی برای ورد به این عرصه را نداشته باشند. امید است جهت ارز آوری با توجه به تحریمهای ظالمانه شرایط توسعه این بخش با نگرش به تواناییهای شرکتهای دانشبنیان فراهم گردد.
راهکارهای جهش تولید نخود در کشور
رفع مشکلات قید شده در بند بالا و همچنین آگاهی دادن به جامعه مصرف درخصوص مزایایی مصرف نخود و خواص غذایی و دارویی این محصول به صورت نگرش ملی به موضوع
رعایت اصول فنی عملیات آمادهسازی زمین کشت بهمنظور ذخیره حداکثر رطوبت در خاک در استفاده بهینه گیاه از رطوبت خاک بسیار مهم میباشد. کاربرد گاوآهن برگردندار موجب از بین رفتن رطوبت ذخیره شده در خاک میگردد. استفاده از گاوآهن قلمی، پنجه غازی برای آمادهسازی زمین کشت میتواند در حفظ رطوبت خاک بسیار مؤثر باشد.
از بذور اصلاح شده که بوجاری و ضدعفونی بر علیه بیماریهای قارچی شدهاند استفاده شود
اعلام قیمت تضمینی به جای خرید تضمینی توسط دولت
انتقال دانش تولید به کشاورزان برای افزایش بهرهوری
مکانیزه نمودن عملیات تولید به منظور تسهیل امر و کاهش هزینهها
فرهنگسازی و آگاه سازی مردم به ارزش نخود از طریق رسانههای جمعی بهویژه صدا و سیما
جمعبندی
نخود یک محصول استراتژیک که نیازمند اقدامات اساسی و برنامهریزیهای خاص است، با در نظر گرفتن نقش مهم حبوبات در تثبیت ازت اتمسفری در خاک و افزایش حاصلخیزی آن، نخود زراعی، عمدهترین محصول مورد استفاده در تناوب زراعی محصول استراتژیک گندم در مناطق دیم کشور است. بر اساس آمار و اطلاعات وزارت جهاد کشاورزی بیش از ۹5 درصد کشت نخود در مناطق سرد به صورت بهاره کشت میشود.
و کاهش سطح زیر کشت نخود به نوبه خود موجب افزایش سطح جاکاریها در کشت گندم دیم، کاهش عملکرد و عدم پایداری تولید آن، فرسایش خاک و نهایتاً کاهش درآمد اقتصادی کشاورزان میشود.چهار استان کرمانشاه، آذربایجان غربی، کردستان و لرستان، جمعاً 7۹ درصد، بیشترین میزان تولید نخود کشور را بهخود اختصاص دادند. طبق این آمار عملکرد نخود کشور در اراضی آبی 1516 کیلوگرم و در اراضی دیم ۴۸۰ کیلوگرم در هکتار بوده است. این آمار سالهای اخیر نشانگر افزایش چشمگیر سطح زیر کشت، میزان تولید و نیز عملکرد نخود در جهان و کاهش این مقادیر در ایران بوده که این امر به نوبه خود کاهش حاصلخیزی اراضی دیم، افزایش میزان جاکاریها و در نتیجه عدم پایداری تولید در گندم را به دنبال داشته است. در حال حاضر کشت نخود اکثرا در اراضی دیم کشور بهصورت بهاره و غیرمکانیزه و بهجز عملیات کاشت در سطوح پائین انجام میگیرد.معرفی ارقام جدید نخود که دارای عملکرد بالا، قابل کشت بهصورت پائیزه یا انتظاری، متحمل در مقابل بیماری برقزدگی، ارتفاع بوته بلند و مناسب برداشت مکانیزه و همچنین دارای دانه بازارپسند باشند، باعث خواهد شد کشت نخود در کشور در تناوب با زراعت گندم توسعه یافته و تولید آن برای کشاورزان اقتصادی و مقرون به صرفه شود.