اقتصادسبز آنلاین: یک مطالعه جدید به رهبری دانشگاه استنفورد در کاستاریکا نشان میدهد که احیای نوارهای نسبتاً باریک جنگلهای کنار رودخانه می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت آب منطقه‌‌ای و ذخیره کربن را بهبود بخشد.
این تجزیه و تحلیل نشان میدهد که چنین بافرهایی در مناظر شیب‌دار، مستعد فرسایش و به شدت بارور شده بسیار سودمند هستند، یافته‌ای که می‌تواند از تلاش‌های مشابه در کشورهای دیگر خبر دهد. در واقع می‌توان گفت که جنگلهای اطراف رودخانه‌ها مکان‌های کلیدی برای بازسازی هستند، زیرا مزایای بسیار زیادی را با مانع بسیار کمی برای زمین‌های مولد فراهم می‌‌کنند. یک سرمایه‌گذاری کوچک می‌تواند تاثیر بسیار زیادی بر سلامت مردم و اکوسیستم‌ها داشته باشد.
بیشتر بخوانید: زشت و زیبای مصرف کود کشور/آیا محصولات کشاورزی سالم است؟
مناطق پوشش گیاهی مجاور رودخانه‌ها و نهرها، آلاینده‌های مضر را در رواناب جذب کرده و آن‌ها را از آبراه‌ها دور نگه می‌دارد. ایجاد سیاست‌های موثر برای حفاظت از این حائل‌های ساحلی و اولویت‌‌بندی محل اجرای آن‌ها، تا حدی به دلیل کمبود داده‌ها برای تعیین کمیت تاثیر بازیابی چنین مناطقی، یک چالش است. محققان اثرات احیای جنگلهای نواری به پهنای 10 متر را مدل‌سازی کردند که مدل‌های آن‌ها نشان داد که چنین تغییری باعث افزایش احتباس فسفر تا 86 درصد، حفظ نیتروژن تا بیش از 81 درصد و حفظ رسوب تا حدود 4 درصد می‌شود. گسترش پوشش جنگلی، افزایش حدود 2 درصد در سراسر کشور، همچنین ترسیب کربن را 1.4 درصد افزایش میدهد.
